फास्टर फेणे आणि ओशनपार्कमधील तस्करी

मित्रांनो तुम्हाला आठवत असेल की मागच्या हाँग काँग साहसात बन्याने हाँग काँग पार्कमधील पळालेल्या पक्ष्याला पकडून दिले होते. अधिकाऱ्यांनी खुश होऊन बन्याला ओशन पार्कची मोफत तिकिटे दिली होती. पण मामींप्रमाणे तुम्हालाही शंका आली असेलच की एखादं संकट त्याचा पिच्छा पुरवत येणार. हो! तुमची शंका खरी ठरली! कारण संकट ज्याच्या मागे मागे करणार नाही तो फास्टर फेणे कसला?

बन्या आणि माली वाट पहात असलेला रविवार अखेर उजाडला. दोघांनाही उठवण्यासाठी मामीला कोणतेच कष्ट पडले नाहीत. सहाच्या ठोक्याला दोघेही उठून आवरू लागले होते. साडेसातला चौघेही घराबाहेर पडले आणि बस-मेट्रो-बस करत ओशन पार्क येथे पोहोचले.

ओशन पार्कच्या बाहेरच 'आजचे आकर्षण' असा बोर्ड होता. जुन्या काळी हाँग काँग मध्ये सोन्याच्या तस्करीचा मोठा व्यवसाय चालायचा. पार्कमध्ये एक जुन्या काळातील वाटावी अशी गल्ली बनवली आहे. तिथे बरोबर दुपारी बाराला तस्करीचे नाटक रंगणार होते. बोर्ड बघून बन्याने टॉक्क केले. मामीने बन्याला दटावले, "बन्या, ते नाटक आहे. गप गुमान नाटक बघायचं. त्यात काम करायचं नाही" हे ऐकून मामा व माली हसले आणि सर्व पुढे निघाले.

आत गेल्यावर सुरुवातीला मोठे ऍक्वेवेरीयम होते. त्यात माशांचे असंख्य प्रकार होते. घोडामासा, तारामासा, लंबुळके आणि चमकदार मासे. मालीला पाखट खूप आवडला कारण तो पाण्यात पोहत असतो तेव्हा तो उडतोय असंच वाटतं. ऑक्टोपस बघितल्यावर बन्याने टॉक्क केलं. त्याला ऑक्टोपस सर्वात जास्त आवडला. कारण काय तर म्हणे ऑक्टोपस जेव्हा एखाद्या भक्ष्याला पकडतो तेव्हा ते भक्ष्य सुटूच शकत नाही. तसंच बन्यासुद्धा चोरांना पकडतो. हे ऐकून मामीने पुन्हा डोळे वटारलेच. मग शार्क मासे बघून सगळे पुढच्या सेक्शनला वळाले.

तिथे पांडा आणि माकडे होती. सगळे पांडे निव्वळ आळशी होते. बन्या बघायला आला असूनही उठले नाहीत. पण माकडे मात्र त्याच्या अगदी जवळची. झाडावर चढणारी आणि हुंदडणारी. हे बघताना पावणेबारा झाले आणि मामाने जुन्या हाँग काँग लेनकडे सर्वांना जाऊया सांगितले. नाटक सुरू होण्याच्या सुमारास सगळे तिथे पोहोचले. रस्त्यावर दुतर्फा गर्दी होती. जुन्या प्रकारचे पोस्टर्स लागले होते. नाटकात तस्करीचा प्रसंग दाखवणार होते आणि त्यात खरे सोने वापरणार होते. नाटकाची माहिती लोकांना आधीच असल्याने बऱ्याच जणांनी जुन्या स्टाईलचे कपडे घातलेले होते. त्यामुळे नाटकातले कलाकार कोण आणि प्रेक्षक कोणते असाच प्रश्न पडला.

तेवढ्यात घोषणा झाली की नाटक सुरू होणार आहे. सर्व प्रेक्षक रस्त्याच्या बाजूला गेले आणि एका इंग्रज गोऱ्या माणसाने आपल्या चिनी नोकरांकरवी एक पेटी आणली. ती उघडून बघितली. हातातल्या पाईपचे दोन झुरके मारून एक गाल उडवून तो हसला आणि ते पुढे जाऊ लागले. तेवढ्यात मागून दोन चिनी चोर आले. त्यांनी गोळीबार केला. दोन्ही नोकर आणि इंग्रज माणूस खाली पडले. तिसऱ्या साथीदाराने पेटी उचलली आणि तो पुढे पळाला. जुन्या लेनच्या शेवटी गेला. लोकांनी प्रचंड टाळ्या वाजवल्या. नाटक अगदी रंगात आले होते.

पण शंका घेणार नाही तो फास्टर फेणे कसला. तो त्या तिसऱ्या साथीदाराच्या मागे पळालाच. आणि..."टॉक्क"... खरोखरीच तो खरा चोर होता. तो तेवढ्या वेळात केबल कारमध्ये बसला आणि आकाशात लटकला. त्याच्या मागच्याच कारमध्ये आपला हडकुळा बन्या घुसला आणि पाठलाग सुरू झाला.

बन्या केबल कार थांबवावी म्हणून, "चोर चोर" ओरडला पण तिथल्या ऑपरेटर्सना तो काय बोलतोय हे न कळाल्याने त्यांनी काहीच केले नाही.

बन्या पळाल्यावर मालीही त्याच्या मागे धावली. बन्याने ओरडून सांगितले की तो खरा चोर आहे आणि तो त्याच्या मागे जातोय. माली मामाकडे अली आणि तिने मामाला सगळे सांगितले. मामा पोलिसांना शोधायला पळाला.

ओशन पार्कचे दोन भाग आहेत. एक खाली तर दुसरा डोंगरावर. डोंगरावर जाण्यासाठी केबल कार आहे. एका कारमध्ये चोर होता तर मागच्याच कारमध्ये बन्या. एका विशिष्ट ठिकाणी केबल कार एका डोंगरउताराच्या अगदी जवळून जाते. तिथे चोराने पेटी टाकली आणि पाठोपाठ उडी मारली. तिथेच बन्यानेही उडी ठोकली. उतारावरून चोर पुढे पळत होता आणि बन्या त्याच्या मागे. अखेर दोघेही पायथ्याला पोहोचले. तिथे डोंगराला लागूनच समुद्र होता. चोराची साथीदार तिथे फुग्याची मोटरबोट घेऊन हजर होतीच.

बन्या एका खडकाआड लपला. दोघा चोरांनी पेटी उघडली. त्यांच्या लक्षात आले की या धावपळीत काही सोन्याची बिस्किटे उतारावर पडली आहेत. शिवाय पाठलाग करणारा काडीपैलवानही कुठे दिसत नाहीये. त्यांनी वर बघितले तर अजून केबल कार हालत होत्या म्हणजे अजून पोलीस आले नसणार असं गृहीत धरून त्या पोराला धडा शिकवण्यासाठी आणि पडलेली बिस्किटे शोधण्यासाठी पटकन चक्कर मारावी असा दोघांनी विचार केला.

ते थोडे वर जाताच बन्या खडकांच्या बोगद्यातून बाहेर आला. त्याने त्वरित आपला पट्टा काढला. बक्कलचे टोक जमेल तेवढी शक्ती लावून मोटरबोटीवर मारले.
"टॉक्क"
बोटीतून 'फुस्स...' असा आवाज आला. त्या आवाजाने चोर परत फिरले. बन्या त्यांच्या तावडीत एकटाच सापडला होता.

इकडे मामानी पोलिसांना शोधले. त्यांनी एक प्लॅन केला. त्यानुसार पोलिसांनी केबल कारने न जाता पायी जावे म्हणजे चोराला शंका येणार नाही तसेच समुद्री पोलिसांनी मोटर बोटी तयार ठेवून किनाऱ्यालगत यावे आणि तिसऱ्या तुकडीने डोंगरावरील पार्कात तयार राहावे असे ठरले.

डोंगरावरून पोलिसांना असे दिसले की तो पाठलाग करणारा हडकुळा पोर दोन चोरांच्या तावडीत सापडलाय. त्यांनी किनाऱ्यावरील पोलिसांना संदेश पाठवला. पोलिसांच्या बोटी येताना दिसत असूनही चोर पळू शकले नाहीत कारण बोट पंक्चर झाली होती. मग मात्र त्यांनी बन्याला बेदम मारायला सुरुवात केली. पण पोलीस अगदी लवकर तिथे पोहोचले आणि चोरांना जेरबंद केले.

बन्या जखमी अवस्थेत खाली पडला होता. पोलिसांनी त्याला उचलून ओशन पार्क 2 च्या डोंगरावर नेले व प्रथमोपचार केले. सुदैवाने बन्याला फार लागले नव्हते. तेवढ्यात मामा - मामी व माली तिथे पोहोचले.

या सगळ्या धावपळीत त्यांचा डॉल्फिन शो बुडाला होता. पण ओशन पार्कच्या अधिकाऱ्यांनी बन्या आणि कंपनीसाठी एक स्पेशल शो ठेवला. त्यात माली आणि बन्याला डॉल्फिनला जवळून बघता आले आणि स्पर्शही करता आला.

सर्व पोलीस आणि पार्कच्या अधिकाऱ्यांनी बन्या, माली आणि मामा - मामींना "शे श्ये" म्हटले आणि त्यांची विशेष गाडीने तुंग चुंगला रवानगी केली.

-- सगुणा माया ज्ञानेश