मित्र प्रशांत आवले ने दोन ओळी दिल्या आणि विडंबन पाडायला सांगितलं.
दर वर्षी दसरा येतो, दर वर्षी असं होतं
मेळाव्यात काढलेल्या ओकाऱ्यांनी, एका माणसाचं हसं होतं
या मूळ कवितेत "तो" आणि "ती" आहेत. पण मला यात एक मूळ सच्चा शिवसैनिक आणि सध्या "कदाचित" त्याच्या मनात चालू असलेलं द्वंद्व घ्यावं वाटलं. बाळासाहेबांच्या अनेक भूमिकांबद्दल कितीही वाद असले तरी जेव्हा शिवसेना ८०% समाजकारण आणि २०% राजकारण "म्हणत" होती, तेव्हा स्थानिक शिवसेना शाखा ही त्या वस्तीतल्या लोकांना हक्काचं व्यासपीठ असायची. अनेक स्थानिक प्रश्न तिथे चुटकीसरशी सुटायचे. त्यांच्या ऍम्ब्युलन्स असायच्या, रक्तदान शिबिरं व्हायची... आणि बरंच काही. हा शिवसैनिक जेव्हा आज दसरा मेळाव्याला जातो आणि भाषण ऐकतो तेव्हा त्याला काय वाटत असावं हे या विडंबनात बसवण्याचा प्रयत्न केला आहे. हसा, टिंगल करा, मजा करा... कारण विडंबनं मला होतात, कविता वगैरे होत नाहीत 😜😜😜
त्याला मेळावा आवडतो, पण भाषण आवडत नाही
भाषण ऐकवल्याशिवाय, साहेब त्याला सोडत नाही
मेळावा त्याला आवडतो, पण भाषण आवडत नाही
असलं त्याचं गणित, साहेबाला कळत नाही
भाषण म्हणजे टाईमपास नुसता, भाषण म्हणजे कोथळा
मेळावा म्हणजे संघटन, शिवसैनिकांचा मेळा
भाषण कान किट्ट करतं, भाषण रिमेकचं गाणं
मेळावा उत्साही मनं, मेळावा विचारांचं सोनं
भाषण नुसतीच तोंडाची वाफ, काम नाहीच मुळी
मेळावा तयार करत असतो, कार्यकर्त्यांची फळी
दर वर्षी दसरा येतो, दर वर्षी असं होतं
दर वर्षी दसरा येतो, दर वर्षी असं होतं
मेळाव्यात काढलेल्या ओकाऱ्यांनी , एका माणसाचं हसं होतं
भाषण आवडत नसलं तरी, मेळावा त्याला आवडतो
भाषण आवडत नसलं तरी, मेळावा त्याला आवडतो
मेळावाही आवडू नये, म्हणून साहेब झगडतो
बाळासाहेबांच्या स्मृती घेऊन, तो जातो मेळाव्यात
सच्च्या शिवसैनिकाचं भांडण असं, चाले त्याच्याच मनात
No comments:
Post a Comment